συμβολέτης

ὁ, Α

αυτός που μετέχει σε συμπόσιο, συνδαιτυμόνας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συμβολῶ, -έω + επίθημα -ε-της (πρβλ. κυνηγ-έ-της)].